Öz, söz ise söz eylemin beden bulmuş kisvesidir. Lakin öz ‘’ÖZ ‘’ değilse söz seraptır.
Yaşam, seraplaşmış insan kaynar. Biz de arada buharlaşıp gideriz.
Uzak görüş gözlüklerimizi netleştirmemiz gerekir. Çünkü yakın görüş gözlükleri işe yaramaz.
Su katılmamış gerçeklere ulaşmak için de söze değil eylemlere eğilmeliyiz. Sözün büyüsüne kapılmak, hayal kırıklıklarımızın yegâne sebebidir. Tuttuğumuz dal, elimizde çatırdar.
Peki, hayal kırıklığı yaşamamak için göz perdesinin siyahını ışığa nasıl boğacağız? Yakın görüş gözlüğümüzü nasıl iptal edeceğiz? Üç boyutlu fikirlere nasıl ulaşacağız?
Söze sağırlaş, eyleme odaklan. İnsan sarrafı olursun.
Eylem; iş, oluş, hareket bildiren bir kelimeden çok daha fazlasıdır. Varlığın özbeöz etiketidir. Ruhun membasından fışkıran su gibidir. Derinlere inmedikçe de farkında olmadan vurgun yersiniz.
Yeryüzüne fışkıran her zerre, özün DNA’sıdır. Bu sebeple basit eylemleri bile iyi tartmalıyız.
Efendime söyleyeyim, ‘’ Saat üçte ordayım.’‘ diyor. Sizi saatlerce bekletiyor. Üstelik bu eylemi tekrarlıyor. Gerekçeleri de gerekçe değil. Ehemmiyet vermeyeceksin, bu tip insanlarla selamı sabahı kesip esip geçeceksin. Seni aşağı çeker.
Akşamdan sabaha dört mevsim gibi değişen bu insanlar, binbir surat maskesini parlatıp durur. Çıkarının rengine bürünür. Renk körü isek rotası sürekli değişen yüreğimiz sonunda alabora olur…
Yaşamımıza girip de bizi alabora eden çok insan vardır. Eylemlerini allayıp pullama konusunda ihtisas yapan bu insanları bile uzun vadede iyi analiz etmişizdir. Zamanın seyrindeki yolculuk, çatallaşan yolda bitmiştir. Nihayetinde sözlerin elbisesi eninde sonunda lime lime eskiyerek gerçekler, üryan gezmeye başlamıştır.
Üryanlık bakidir.
Dikkat ettiniz mi bilmem, bir kavga tufanında zaman içinde sözler uçar, eylemler mührünü basar yüreğinize. O insanın eylemleri sizin kalıcı duygu haritanızı çizer.
Diyelim ki çiçek hediye aldınız. Çiçekten ziyade takdim ediliş biçimi belleğinize kazılır.
Eylemler, yüreğimizin derinliklerine işleyen ıslak mühür gibidir.
Verdiği sözü tutmayan, bukalemun gibi çıkarına dönen, yaptıklarından değil yapacaklarından bahseden insanlar seraptır. Sizin varlığınızı silikleştirir. Esip geçeceksin.
Eskiden ‘söz ‘ demek ‘Bunu kesinlikle yapacağım.’ demekti. Bu değerimiz de tarihleşti. Oysaki söz, eylemin senedi olmalı. Senet kullanmayanları esip geçeceksin.
Söz, kök saldıktan sonra arz-ı endam etmelidir.
Çok konuşup az iş yapanlardan ziyade az konuşup çok iş yapanlardan olmalıyız. İşte o zaman biz susarız, eylemlerimiz konuşur. İşte bu da özün beden bulmuş kisvesine bürünmesidir.
Eh, ben susayım artık. Kalemimin raksını izleyelim sahnede. Zaman, son noktayı koymadan önce…
Köşe Yazarı Eğitimci Yazar Şair Sibel Çağlayan 27 Temmuz 2024
Yorum Yazın